Periyar Tiger Reserve

Vandaag gaan we (ik en papa) wandelen in het Periyar Tiger Reserve. Er zijn veel verschillende wandelroutes in dit natuurgebied en ook verscheidene trekkings waarbij je één of meerdere dagen door het park trekt. Je kunt er ook in met de jeep of ’s nachts om het nachtleven te spotten.
Wij hebben gewoon simpel een gids bij ons en vertrekken vroeg in de ochtend.
Tijdens ons boottochtje de vorige dag hebben we mooie vogels en van die runderen gezien maar helaas geen olifanten. En stiekem stond dat toch op mijn verlanglijstje. De olifant staat op elke folder of in elk hotel hier in de buurt afgebeeld en is het dier waar deze plek om bekend staat. Natuurlijk komen er veel toeristen op af maar ja, je hoort van de bevolking of een gids dat de kans toch wel klein is dat je een olifant kunt spotten. De grootste kans heb je in de ochtend of avond bij een drinkplaats.
Dus ik heb er een beetje op lopen hameren dat ik vroeg wil vertrekken. Met school is het altijd een probleem om om kwart voor 8 op te staan. Maar voor een olifant is dat geen enkel probleem.
Aangezien we het ontbijt missen, hebben we de vorige avond koekjes gekocht, dus drink ik voor ons vertrek nog een kopje thee en eet twee koekjes. Tijdens de wandeling kan ik nog wel meer koekjes snoepen. Helaas. Papa blijkt het pakje koekjes in het hotel achter te hebben gelaten 😭. Maar we hebben gelukkig wel allebei water bij ons.
Onze gids, een aardige vent, komt er al snel achter dat wij geen standaard toeristen zijn. Dus al vlug begint hij te vertellen over de bomen om ons heen en wijst hij ons op een gigantische, maar dan ook echt gigantisch spin (voor dit soort dingen ben ik blij dat we in Nederland wonen want zo’n spin wil je niet in je huiskamer tegenkomen). Maar de spin heeft wel een mooi spinnenweb. Aangezien er hier geen mensen zijn die het web weghalen, heeft die een hele grote tussen twee bomen gemaakt. En omdat het zo vroeg in de ochtend nog mistig is, zijn de draden goed te zien.
Het is best cool die nevelachtige wereld, het maakt het bos een beetje mysterieus.
De gids wijst vogels aan of als we een gek geluid horen, kan hij zo zeggen welke vogel het is en hoe die eruit ziet.

Het bos doet me het meest denken aan een jungle zoals je in National Geographic documentaires tegenkomt. We horen ook apengeluiden, je kan horen dat het grotere apen zijn dan die we hier in Kerala wel eens zagen rondlopen langs de weg.
De tocht is leuk, we zien veel soorten vogels en ik zie veel insecten. Papa niet, die zei later nog tegen me: ik heb geen enkel insect gezien. Helaas heb ik de geweldige gave om ze altijd te spotten.
We zien weer van die Indiase bizon koeien. (Wist je trouwens dat Afrikaanse bizons stemmen over welke kant ze op gaan? Ze staan dan met hun kop in de richting waar ze naar toe willen en ze gaan de kant op die het meest gekozen wordt. Alleen de vrouwen mogen stemmen. Maar ik weet niet of dat bij de Indiase bizon koeien ook zo is.)
Op een gegeven moment gaat de gids even bij het meer kijken om te zien of er olifanten zijn. Na een tijdje komt hij terug, helaas er zijn geen olifanten. Ik ben best teleurgesteld want dit is de enige kans om ze te zien.
We keren om en beginnen aan de terugweg.
De gids blijkt in dit park te wonen. Er zijn een paar dorpen hier en hij woont in één van die dorpen. Het lijkt me wel cool om hier te wonen, maar ook weer niet vanwege die insecten, slangen, padden en andere rare dieren.
Ineens zie ik vanuit mijn ooghoeken een heel groot dier in de boom. Dat blijkt een eekhoorn te zijn, de op één na grootste soort van heel de wereld. Hij is echt groot! Aan de ene kant is die schattig, maar aan de andere kant ook een beetje eng vanwege de grootte.

Na een tijdje lopen we over een pad met naast ons aan twee kanten een heuvel met bomen en planten. Ineens houdt de gids in en wijst omhoog naar een helling. Eerst zie ik even niks tot ik ineens veel gekraakt hoor en bomen zie bewegen. Olifanten! Dus achter de gids klimmen we door de dichte beplanting de heuvel op. En dan zien we olifanten lopen. Heel rustig tussen de bomen door. Door hen wordt elke boom gebogen en elke plant verpletterd. En hoewel de olifanten heel rustig lopen, is het lastig om hen bij te houden. Zij mogen dan overal dwars doorheen kunnen stampen, wij inimini mensen moeten toch wel om bomen heenlopen of ons dwars door de begroeiing een weg banen. Maar met de gids voorop gaat dat best goed. En er is nog iets wat het lastig maakt om ze te volgen. Je wil niet dat de olifanten het door hebben dat wij er zijn. Dus gebukt en zo zacht mogelijk proberen we een stukje lager op de helling met ze mee te lopen. Het is zo gaaf om ze zo rustig te zien lopen. Ze stralen iets machtigs uit, of ze nergens bang voor zijn. En je voelt je ineens heel klein en kwetsbaar naast hen. Het is heel anders dan in de dierentuin, daar zie je ze van een afstandje. Maar dit is zo dichtbij en als je hoort en ziet hoe zelfs de grote bomen eraan gaan, dan besef je ineens dat olifanten heel sterk zijn.
Op een gegeven moment staan de olifanten stil en beginnen ze te eten. En wij vinden een mooi plekje in de buurt om ze te bekijken. Dan komt één olifant al etend langzamerhand dichterbij. Helaas, we moeten weg, want als de olifant ons ziet, kan dat best gevaarlijk worden. Maar dat we zo dicht bij wilde olifanten zijn geweest, is echt geweldig.
Helaas hebben we geen foto’s, want dat is toch lastig als je in een achtervolging zit. Maar ik ben zo blij dat we toch nog olifanten hebben gezien en er zo dicht bij zijn geweest. Iets wat ik nooit zal vergeten!

• 

• 

• 

• 

• 

Na de wandeling hebben we ’s middags mijn kleren bij de kleermaker opgehaald. Het shirt zit eerst niet helemaal goed, maar dat wordt meteen aangepast.

We hebben weer lekker gegeten ’s avonds.