Hoe fijn ons verblijf ook is in het Regency, het zit er nu toch echt weer op. We kijken nog even naar de kamer en trekken daarna de deur achter ons dicht.
We rijden Madurai uit en nemen tot Theni dezelfde weg als toen we hierheen kwamen. Na Theni gaan we zuidwaarts en komen in een vallei die telkens minder breed wordt. De rit blijft dus lang vlak. Dat rijdt lekker door, maar is daardoor minder spectaculair dan het hoogte- en bochtencircus van de heenweg.
Wanneer we over een brug komen, stopt chauffeur Aneesh en stelt voor om even uit te stappen. Dat is niet alleen een prima plan voor wat lichaamsbeweging, maar blijkt ook zeer de moeite waard vanwege het uitzicht:
De vallei waarin we weer verder rijden, blijkt een enorm uitgebreid landbouwgebied. We zien zeer veel akkers en constateren dat ze er prachtig bij liggen. Aneesh vertelt dat in de droge tijd dit gebied geïrrigeerd wordt vanuit het stuwmeer dicht bij onze volgende bestemming.
Een eindje verder blijken veel akkers gebruikt te worden voor het verbouwen van druiven. Het is opmerkelijk dat dit geen wijngaarden worden genoemd, maar grape farms. Aneesh stelt voor om er één te bezoeken. Daar hebben we wel oren naar.
Even later stappen we uit en lopen een druivenakker op. Die ziet er anders uit dan wij weleens eerder hebben gezien: de druiven worden hier op hoofdhoogte horizontaal verbouwd. We lopen dus eigenlijk onder een scherm van ranken met aanhangende vruchten. Een mooi gezicht, maar onhandig omdat we niet rechtop kunnen lopen. Behalve Roos dan, die blij opmerkt dat ze nu ook nog eens voordeel heeft van haar lengte.
Middenin de akker staat een klein kraampje waar voor een gering bedrag vers druivensap kan worden gedronken. Dat wordt ter plekke gemaakt door verse druiven in een blender te vermalen en daarna te zeven. Het resultaat is een dikvloeibare heerlijke drank.
Terug in de auto komen we spoedig aan het eind van de vallei en we klimmen via een prima weg terug het Western Ghat gebergte in. We stoppen nog een keer om een blik te werpen op de vallei waar we zojuist reden.
De klim blijk sneller te verlopen dan verwacht, want het duurt niet lang voordat we het dorpje Kumily binnenrijden, waarvan Aneesh aangeeft dat dit onze bestemming is. Oh, maar we zouden toch naar Thekkady? Jazeker, maar zo heet de streek hier, en dit is het dorp waar wij gaan verblijven in het Greenwoods Resort.
Na de hoofdweg een stukje gevolgd te hebben, draaien we een oprit op, die wordt afgesloten door twee stevige stalen traliedeuren. Er staat een wachthokje bij met een serieus uitziende portier/bewaker. Na een korte communicatie tussen Aneesh en hem worden de poorten geopend en gaan we een stijle toerit op. We kijken onze ogen uit hoe fraai het er hier uitziet.
Dat krijgt zijn vervolg wanneer de auto voor een prachtige ingang draait en we welkom worden geheten met een kruidenstip tussen de wenkbrauwen en een halsketting van geregen kruiden. Tja, we zijn hier in spice county.
De ruimte waarin we worden ontvangen (het woord lobby schiet tekort) is aan diverse zijden open, maar toch koel. We mogen gaan zitten en krijgen een kop gemberkoffie. Dat blijkt stevig spul te zijn.
Na het inchecken worden we naar onze kamer gebracht. Dat blijkt in een ander gebouw en we lopen daar onder prachtige bomen naartoe.
En even later zien we onze kamer. Holladieee…
Nadat we ons nieuwe stekje een beetje eigen hebben gemaakt (voor intimi: toegeëigend hebben) en wat hebben gerust, beginnen de kriebels bij Jos te ontstaan om de omgeving een beetje te gaan verkennen. En dus gaat hij de poort uit en het dorp in. Dat blijkt een heel gave ervaring op te leveren, omdat er juist een manifestatie start in het dorp. Wat een spektakel! Jos blijft lang kijken en geniet van alle mensen. Het is prachtig om te ervaren wat er gebeurt wanneer je de passerende mensen direct aankijkt en hen toelacht. Zoveel gulle lachen en geknikte of gezwaaide groeten. Hoe kort ook, er is contact. Hoe vluchtig ook, er is ontmoeting. Gaaf hoor!
Voordat we ’s avonds gaan eten, genieten we eerst van een videopresentatie van het Periyar Tiger Reserve en daarna van een traditionele dansdemonstratie. Het ‘resort’ doet er werkelijk alles aan om het de gasten naar de zin te maken.
Daarna genieten we van een uitstekend verzorgd dinerbuffet. Dit overleven we wel 😛
Nog een foto zonder verhaal.
Ik liep een paar dagen achter met het lezen van de blogs. Maar wat een indrukken doen jullie daar op: natuur, cultuur en de contacten met mensen, hoe gaaf!
De blogs lezen als een trein, ik hoop dat er nog vele zullen volgen 😄
Dank!
Tsjonge, ze worden steeds fraaier die hotels, ben benieuwd waar dat gaat eindigen 😀
Mooi wat je vertelt over dat (vluchtige) contact als je mensen aankijkt, daar schreef je al eerder over. Zal vast goed doen.
Jullie zijn overigens aardig op schema met de verhalen, leuk hoor.
Een fijne tijd nog!
Dank je Hanneke!
wat een uitzichten.
Wat leuk en mooi om de reis van jullie zo te mogen volgen. En al die mooie foto’s, het is een prachtig land lijkt mij met mooie mensen.
Het is inderdaad overweldigend mooi.