Het is tijd om afscheid te nemen van Mistletoe Homestay. We hebben het hier goed gehad, met name ook door eigenaar Joe. Het is een uiterst milde en flegmatieke man van wie we veel geleerd hebben.
We gaan vandaag naar Madurai. Aneesh staat alweer voor met de Innova en laadt onze bagage in.
Het begin van de route is redelijk bochtig en gaat over slecht wegdek. Daarna rijden we voor een belangrijk deel dezelfde route als die naar de theeproeverij. Ook rijden we weer over weggedeelten die ‘onder constructie’ zijn; de snelheid komt dan zelden boven een waggelende 20 km/h.
Een tijdje later is het wegdek ineens stukken beter, er is zelfs belijning. We zijn in Tamil Nadu, zegt Aneesh, hier zijn de wegen veel beter dan in Kerala. Nou dat is te zien. En te merken!
Madurai ligt in een vlak gebied ten oosten van het Western Ghat gebergte. Voordat we echt omlaag kunnen naar deze vlakte, stijgen en dalen we over de laatste bergen dat het een lieve lust is. Er is geen stukje weg recht en de haarspeldbochten zijn amper te tellen. Het levert schitterende vergezichten.
Eenmaal uit het gebergte komen we in een totaal ander landschap terecht. We rijden aanvankelijk door enorme kokosplantages. De bomen zijn hoger dan we tot nog toe gezien hebben, de plantages groter en er staan hekken omheen. Dat blijkt een karakteristiek van deze nieuwe streek: alle kavels zijn duidelijk afgegrensd.
Wat verderop wordt de aanplant op de akkers wat diverser. We weten niet alles te benoemen, maar herkennen wel de paddies, rijstvelden. We zien er één waarin een behoorlijke zwerm little egrets zijn neergestreken. Het zijn een soort kleine zilverreigers. Het is een mooi gezicht.
Een eind voordat we Madurai bereiken, stopt Aneesh. Hij blijkt een soort van permissie te moeten kopen of laten afstempelen om met zijn auto in Tamil Nadu te mogen rijden. De auto staat namelijk in de deelstaat Kerala geregistreerd. Fijn dat dat niet hoeft als we thuis naar de kerk gaan; we komen dan namelijk over een provinciegrens.
Het duurt daarna niet lang meer voordat we echt in de Madurai rijden. Het komt op ons over als echt weer een ander type stad dan Mumbai en Kochi. Zo zien we bijvoorbeeld best veel los zand in de stad. Dat wordt hier en daar met handbezempjes aan de kant geveegd, maar niet verwijderd. Samen met wat meer zwerfvuil en voor ons gevoel weinig samenhang, levert het voor ons een wat troosteloos beeld op.
We zijn alles nog vanachter onze autoruiten aan het observeren, wanneer Aneesh aankondigt dat we er bijna zijn. En dan stopt hij voor een hotel dat veel te luxe lijkt voor ons. Uhm, is dit echt ons hotel? Aneesh lacht vriendelijk van ja, en schudt daarbij zijn hoofd op de karakteristieke Indiase manier: het bovenhoofd afwisselend naar links en rechts. Er staat inderdaad GRT Regency op. Het zal dus wel kloppen. We zijn een beetje beduusd.
Als vorsten worden we onthaald en naar binnen geleidt in een enorm grote, hoge en mooie lobby. En zien door een groot raam een aan de lobby grenzend luxe restaurant. Roos, onze gastronoom in spé, is meteen enthousiast.
Ook het inchecken en naar de kamer begeleiden gaat met de nodige egards. We voelen ons zeer vereerd.
En dan zien we onze kamer. Groot, mooi en van alle gemakken voorzien. Mwah, hier houden we het wel even uit.
De stad mag dan een wat mindere eerste indruk geven, het hotel maakt dit meer dan goed.
’s Avonds eten we in het eerder gespotte restaurant. We kiezen voor het dinerbuffet en genieten uitbundig van alle heerlijkheden. Wat een feest!
Wat een belevenissen weer!
En wat een prachtige natuur!