Bomen

De eigenaar van Mistletoe Homestay (Joe) blijkt een liefhebber van natuur en van vogels in het bijzonder. Wanneer we hem vragen wat de beste plek is om vogels te kijken, geeft hij een onverwacht antwoord: ons balkon. Volgens hem kan je daar van ’s morgens zeven tot acht een heleboel moois zien.
En dus zitten we (nou ja, zonder Roos dan) net na zonsopkomst op het balkon. En zien de meest fantastische vogels. We spotten in totaal tegen de tien verschillende soorten en weten, met behulp van de app ‘Birds of India’, van minstens de helft de namen te vinden. Tijdens het ontbijt helpt Joe de overige waarnemingen te determineren.

We hebben afgesproken dat we met Joe een stukje de natuur in gaan. Voordat we vertrekken toont Joe eerst zijn eigen vogelfoto’s. Er zitten prachtige plaatjes tussen en Joe is er trots op dat hij dit resultaat bereikt met een relatief eenvoudige spiegelreflex. Hij geeft aan dat met name de mangoboom die direct voor de homestay staat een welkome plek is voor vele vogels. En dan is een foto relatief makkelijk te maken.

Daarna gaan Roos en Jos met hem op pad. Hoewel we een relatief beperkt rondje lopen, is het verwonderlijk wat we allemaal zien. Los van een aantal erg mooie vogels, wijst hij ons met name op diverse bomen. Het is onvoorstelbaar hoe divers de natuur hier is en wat er allemaal groeit. Hij wijst op een boom waar kaneel van de bast wordt gemaakt, een boom met zwarte pepers, een nootmuskaatboom, een robusta koffieboom, een bananenboom, een cacaoboom, en nog diverse andere bomen waarvan we de vruchten niet eens kennen. Het is niet verwonderlijk dat dit het land van de kruiden is en we zoveel stalletjes met vruchten zien.

Hij toont ons ook een olifantenpad. Het is in onbruik geraakt sinds het verbod om op olifanten te rijden. Eén van de oorspronkelijke zes olifanten die hier bereden werden, is er overigens nog. Roos vindt het maar zielig dat hij met een ketting aan zijn linker achterpoot vast zit en helemaal alleen is.

Na terugkeer rusten we wat uit en na verloop van tijd staat Aneesh alweer voor met de Toyota. We gaan naar een theeproeverij in hotel SpiceTree. Toen we bij de voorbereiding van de reis moesten kiezen tussen hotels, is deze afgevallen en daarom is het extra leuk om daar even te kijken.
Aneesh heeft een mooie route gekozen en de kwaliteit van het wegdek is redelijk goed. Verderop de route zien we prachtige huizen met keurige erven en soms zelfs tuinen eromheen. Aneesh legt uit dat dit veelal huizen van plantagehouders zijn, waaronder nogal wat Arabieren. En die hechten veel belang aan het uiterlijk van een huis.

Op enig moment rijden we weer tussen de theeplantages. Oh, wat is dit toch geweldig mooi!
Aneesh stopt en zegt dat hij deze route heeft gekozen omdat je hier nog tussen de thee mag lopen, en vraagt of we dat willen. Natuurlijk willen we dat! En kort daarna lopen we met zijn vieren op de plantage en genieten van alles om ons heen.

Wanneer we verder rijden stoppen we nog een aantal maal om te genieten van het uitzicht.

• 

• 

Voordat we bij hotel SpiceTree zijn, komen we op heel erg smalle en stijle weggetjes terecht. Zo’n één-auto-breed weggetje waar je hoopt dat je geen tegenligger krijgt. Wat dat aangaat wanen we ons even in Groot Brittannië.

Eenmaal aangekomen blijkt SpiceTree meer een resort met verschillende gebouwen dan een hotel te zijn. En we worden over het terrein de weg gewezen naar de proeverij. Daar mogen we aanschuiven bij een viertal Britten die zojuist zijn aangekomen op het resort. De toon die één van hen even aanslaat jegens de proeverij-gids, schiet bij Jos verkeerd en hij kan ternauwernood de neiging onderdrukken om de Brit te vragen of het erg wennen is om hier als gast te zijn.

Het is een leuke en vooral interessante proeverij. We leren weer wat van het proces van thee produceren en thee zetten, en vooral van de verschillende theesoorten. We proeven achtereenvolgens witte, groene, zwarte, jasmijn, rozen en munt thee. Erg lekker dat we daarbij ook wat mini-muffins en kleine koekjes krijgen.

Na afloop zegt Roos zachtjes dat ze best nog wel dat laatste muffintje had gelust dat net werd afgevoerd. We stellen voorzichtig de vraag of daar nog wat aan gedaan kan worden. Oh, ja natuurlijk hoor, krijgen we als breed gelachen antwoord. En even later staan we met een keurig pakketje in ons handen waarin vijf muffins en diverse koekjes. We bedanken de theebereider uitbundig.

We wandelen terug naar de auto en passeren nog diverse prachtige bloeiende planten en bomen. Wat is het overal toch mooi hier (hadden we dat al eens gezegd?).

De terugweg is beduidend korter, maar een beetje minder interessant en weer normaal slecht.