Maatwerk

Eén van de wensen voor deze reis is om voor Jos een kledingstuk op maat te laten maken. Dat lijkt ons een waardevolle ervaring op te leveren. En we houden er ook nog eens een kledingstuk en een leuk aandenken aan over.

Zondag 12 januari

Wanneer we na de transfer naar het Abode Boutique de omgeving van ons nieuwe hotel een beetje verkennen, worden we door een kleermaker zijn shop in gepraat.

Nu noemen we dat zo even snel een kleermaker, maar feitelijk is dat het niet. Het betreft meer een winkel met een flinke collectie stoffen, waaruit je kunt kiezen om voor jou een kledingstuk te laten maken. Uiteindelijk wordt dat natuurlijk door een kleermaker gedaan, maar die wordt feitelijk ingehuurd en is meestal niet de eigenaar van de shop.

Afijn, we gaan dus bij zo’n zaak naar binnen en gaan in gesprek. Helaas boekt de neringdoende geen opdracht. Wij daarentegen stappen wijzer naar buiten: we begrijpen hoe één en ander in zijn werk gaat, snappen welke keuzes er zijn en hebben ook enig gevoel voor de prijs.
Terug in het hotel begrijpen wij van het personeel dat er in de straat tegenover het hotel een paar prima ‘kleermakers’ zitten. Mooi, daar gaan we morgen maar eens kijken.

Maandag 13 januari

Al doende voorbereid, gaan wij gedrieën op pad. En komen uit bij Filippo Bespoke Tailoring. Een zaak die gevoerd wordt door de broers Marco en Alex; zij runnen de zaak als derde generatie.

Na eerst wat stoffen beoordeeld te hebben, komen we met hen tot overeenstemming om een shirt te laten maken met mooie fijne paisleys. En nee, we gaan geen package deal maken, we willen eerst eens zien hoe dit shirt gaat worden. Wat zijn die lui vasthoudend: twee of zelfs drie shirts in één keer is toch wel heel voordelig, of meteen een pantalon erbij zou ook heel mooi zijn, en zeker met een jasje erbij kunnen we tot een scherpe berekening komen, we hebben precies de stof…
Het klinkt allemaal erg verleidelijk en ze komen met mooie voorstellen en nog mooiere stoffen, maar het blijft bij één shirt. We beklinken de gehele zaak op basis van vertrouwen. Gaaf dat dat kan.

Met een positief gevoel stappen we de winkel uit. Morgen gaan we het resultaat beoordelen. Leuk hoor.

Dinsdag 14 januari

Na ons bezoek aan Sanjay Gandhi National Park (zie Een groene dag) stappen wij opnieuw bij Filippo naar binnen en zijn zeer benieuwd. Met enige trots wordt het shirt getoond. Jos past het aan en we zijn best tevreden; het ziet er prima uit.

Opnieuw volgt een serie aanbiedingen. We laten ons verleiden er nog een tweede shirt bij te bestellen, en kiezen tevens stof uit voor een pantalon. De maten worden genomen voor de broek en het eerste shirt moet even blijven als voorbeeld voor de tweede.

We vertrekken. Nemen niets mee, maar hoeven ook nog steeds niets te betalen. Tot morgen.

Woensdag 15 januari

Na het bezoek aan Bal Anand (zie Anjira) staan we voor de derde keer op de stoep bij Filippo. We gaan passen. En constateren dat zowel het blauwe shirt als de beige-bruine broek erg mooi is geworden.

Van tevoren hebben we afgesproken dat we gaan informeren naar een colbertjasje. Met name omdat we een stof hebben gespot (credits gaan naar Arina) die we heel erg fraai vinden. Het gaat om groen dan wel bordeaux-rood dun fluweel met grote paisley motieven. Het wordt de groene variant. Wanneer we het eens kunnen worden over de prijs tenminste. En dat blijkt niet te lukken. Jos vindt het echt te hoog en gaat in de weerstand. Er gaat wat af, maar niet genoeg. Maar als we nog een derde shirt bestellen, dan…
En dat levert een totaalprijs die netjes is in onze ogen. Ze stellen een heel mooi zachtgele stof voor, die geweldig goed staat bij dat groene paisley-fluweel. Doen we.

En weer vertrekken we. Nu met een shirt en een broek en daarvoor betalen we ook. Het andere shirt blijft voor het betere kopieerwerk. Tot morgen dan maar weer.

Donderdag 16 januari

Nadat we ons buikje heerlijk gevuld hebben tijdens de food tour, gaan we voor de laatste keer naar Filippo. We zijn echt reuze benieuwd naar het jasje!

Wanneer we het zien zijn we onder de indruk. Gaaf hoor! Hup, snel passen.
Maar dan gaat het mis. Jos dient de mouwen van zijn overigens dunne bloes omlaag te stropen, anders kan hij de mouw van het jasje niet in. Dat betekent dat de mouwen wel een beetje krap zijn. En wanneer hij het jasje aan heeft, spant het op de rug als hij zijn armen vooruit steekt. Verder is er weinig ruimte over onder de oksels; wanneer hij zijn armen omhoog steekt, trekt het als de ziekte. Dit is echt niet goed!

De kleermaker wordt opgetrommeld. En de broers maken hem duidelijk dat dit zijn probleem is en vooral snel opgelost moet worden. Eén van de broers stuurt op vandaag nog. Maar de andere broer en Arina geven meer respijt. De kleermaker bedankt Arina ervoor; komt ie misschien toch nog aan slapen toe vannacht.

We spreken af dat we om elf uur de volgende dag terug komen. Dat gaat wel spannend worden, want dat is de dag dat we vertrekken uit Mumbai. Na elf uur hebben we dan nog drie uur respijt voor eventuele laatste wijzigingen. Oeps.

Vrijdag 17 januari

En wat doen we nu wanneer het jasje vandaag nog niet goed is? Jos heeft er een hard hoofd in en vraagt advies aan iemand van het hotel. Dat helpt. In ieder geval mentaal.

We gaan met een beetje lood in de schoenen voor nu echt de laatste keer naar Filippo Bespoke. Het jasje hangt pontificaal gereed en ziet er nog steeds gaaf uit. Passen dus maar. En warempel, hoe de kleermaker getoverd heeft weten wij niet, maar het is daadwerkelijk beter. Die mouwen blijven krap, maar oksels en rug zitten nu een stuk prettiger. Mooi zo. We zijn opgelucht.

We rekenen af en krijgen alles keurig verpakt mee. We zijn klaar voor vertrek naar Cochin.