Na wederom een lekker ontbijt met toast, jam, omelet Masala – Roos en ik – koffie of thee en heerlijk vers fruit en fruitsap, verlaten we dit heerlijke GreenWoods onderkomen.
We gaan naar Alappuzha. Van onze chauffeur horen we dat je de ‘z’ niet uitspreekt, je zegt Aleppoeha. En hij vertelt dat puzha rivier betekent. Altijd leuk, zulke weetjes!
Het is een prachtige route en we krijgen tot onze verrassing ook nog theeplantages te zien. De dorpjes die we passeren zien er best verzorgd uit en we klimmen hoger en hoger. Soms hebben we een schitterend uitzicht en zien we achter elkaar liggende heuvels en bergen met in de dalen ertussen nevelflarden.
Onderweg wijst Aneesh ons op een veemarkt. Langs de weg is een wat dieper gelegen zanderig terrein waar het vol staat met mensen en koeien. En aan de kant van de weg staan allerlei trucks met grote of kleine laadbakken om het vee mee te vervoeren. Volgens onze chauffeur wordt er niet gesproken tijdens de koop van vee. Het bieden gebeurt met handsignalen en als de koop gesloten is, schudt men elkaar de hand.
Een eind verderop zien we ananasplantages. Ik vind ze niet zo mooi om te zien, maar wat heb ik al vaak genoten van de heerlijk zoete smaak van deze vrucht! Ook rijden we langs rubberboomplantages en rijstvelden.
We passeren een stoet lesauto’s die langzaam achter elkaar aan de linkerkant van de weg rijden. Dat hebben we hier nog niet eerder gezien.
Als we dichter bij de overstap naar de houseboat komen, rijden we een tijdlang naast een kanaal. We zien geen water, het oppervlak is helemaal begroeid met planten. Tijdens de moesson, vertelt Aneesh, staat de weg waarop wij nu rijden blank en ook de huisjes aan de andere kant van het kanaal liggen dan in het water. De scholen zijn in die periode dicht omdat ze toch niet bereikbaar zijn en de mensen verlaten hun huizen en wonen dan tijdelijk in de scholen.
We komen aan bij het kantoortje die de houseboat regelt en na wat formulieren invullen, paspoorten checken en een handtekening worden we met onze bagage door een klein motorbootje naar de houseboat gebracht.
Dat is een bijzonder vaartuig om te zien! De wanden en het plafond zijn gemaakt van bamboestengels en gevlochten bamboebladeren. Er zijn drie slaapkamers en elke slaapkamer heeft een eigen badkamertje met toilet, wastafel en zelfs een douche. Achter in de boot is de keuken en voor in de boot staan makkelijke stoelen en een eettafel. De bemanning bestaat uit een kapitein, een kok en een assistent. Het is toch wat, drie bemanningsleden voor drie passagiers…
We varen door een brede vaargeul met aan beide zijden huizen. Regelmatig zien we een vrouw aan de waterkant de was doen. Ze sopt het wasgoed in, haalt het door het water en slaat ermee op een steen. Het maakt een klappend geluid en we horen het geregeld. Soms zien we mensen die zich wassen in de rivier. Ze hebben een dunne doek om zich heen, je ziet ze niet naakt hoor.
We varen ook langs een zwemklasje. De zwemleraar staat op de kant en geeft aanwijzingen.
En we zien vogels. Prachtige vogels! Als we ergens aanleggen en de kok ons een lekkere lunch voorzet, kunnen we uitgebreid een Indian Pond Heron (Indiase vijverreiger) observeren. We zien ook mooie, kleurrijke andere vogels en de verrekijker komt goed van pas!
Niet alleen op de waterkant en in de lucht is van alles te bekijken, ook op het water is er genoeg te zien. Allerlei bootjes die van alles vervoeren: mensen, grind, bananenbladeren, grote keien, zakken met goederen, een fiets, noem maar op. Het water is hier de weg, dat is duidelijk.
Na verloop van tijd leggen we aan bij een dorpje en daar staat een mooie kerk die we van binnen kunnen bekijken. Vooral de schilderingen op het plafond zijn mooi. Jammer dat Jos daar geen foto van maakt.
Aan het eind van de dag wordt de boot opnieuw afgemeerd en genieten we van de zonsondergang. Al snel daarna krijgen we het avondeten geserveerd. Roos doet zich tegoed aan de stukjes kip, maar Jos is helaas niet zo onder de indruk van de smaak van het eten. Hij is wel blij met het glaasje cola uit eigen fles 😄
Nu het donker wordt en de lampen op de boot aangaan, verschijnen ook de gekko’s. De kok noemt ze ‘my friends’ omdat ze de insecten opeten. We hebben nog even een kort gesprekje met hem en dan zoeken we ons bed op.
