We gaan vanmorgen op bezoek bij de Manna Chocolate Factory. Aneesh stelt voor om tevens naar een handweverij van sari’s te gaan, die daar vlakbij is. Dat lijkt ons erg leuk. En zo klutselen we halverwege de ochtend opnieuw over ’s heren wegen.
Chocoladefabriek
Wanneer we bij de fabriek aankomen is duidelijk dat hier geen sprake is van een fabriek. Ergens in een hoekje van de shop liggen twee cacaovruchten, waarnaast een bus cacaopoeder en een potje cacaoboter.
We krijgen een uitleg over het proces van vrucht tot snoep. En dus een variatie op ‘van boom tot plank’, maar mogelijk dat niet ieder hierbij een beeld heeft. Tijdens de uitleg wordt duidelijk dat de echte fabriek in Tamil Nadu staat. Verder worden er veel statements gemaakt die voorbereidend zijn op waar het uiteindelijk om draait hier: verkoop.
Na een snelle blik op twee jongens die chocolaatjes staan te maken, is het zover: welke lijkt u de lekkerste? We gaan er maar in mee, al was het maar omdat we ook mogen proeven. De eerste proeverij, die van 90% zuivere chocolade, heeft een dermate uitwerking op de maag van Jos dat voor hem het verdere proeven acuut tot stilstand komt. Arina en Roos zetten door.
We komen met vier soorten en in totaal 600 gram chocolaatjes naar buiten.
Handweverij
Aneesh staat alweer gereed en we stappen in. Om na 37 seconden alweer uit te stappen bij het Handloom Center. We zijn benieuwd wat we gaan zien.
Nadat we onze schoenen hebben uitgetrokken, mogen we een ruimte in waarin drie weefgetouwen staan. Eén daarvan is in bedrijf, maar er is helaas geen uitleg of toelichting. De excursie blijkt verder te gaan door een deur links achterin. Nadat we de deur zijn doorgegaan, wordt duidelijk dat deze ondernemer een stap verder is gegaan dan die van de chocoladefabriek. Kijk maar even.
De weefgetouwtjes zijn slechts een façade en het gaat hier gewoon om maximale omzet. Ook nu gaan we gewoon mee, want we waren toch al van plan om iets in deze categorie te kopen. En de waarschijnlijk hogere prijs nemen we dan maar op de koop toe.
We worden geholpen door een zeer actieve en alerte jonge dame. Ze is zo snel en sleept zoveel aan, dat we de indruk krijgen dat ze op basis van gescoorde omzet wordt betaald.
We kiezen een mooie set stoffen uit waarvan Roos een traditionele outfit kan laten maken. Of dat ook gaat gebeuren, valt nog even te bezien.
We voelen ons een beetje domme toeristen die met folkloristisch theater tot kopen worden aangezet. Niet echt iets voor ons en zeker niet de reden dat we hier zijn. En dus gaan we de rest van de dag naar niets in het bijzonder, maar gewoon wandelend het dorp Munnar beleven.
Onderweg naar het dorpje komen we gelukkig nog langs fraaie theeplantages. Dáár kwamen we voor.
Munnar
Eenmaal in het dorp, genieten we weer met volle teugen. Al het verkeer en alle geluiden, alle activiteit en leven, de winkeltjes en kraampjes, de kleuren en de geuren; we hebben er wat mee.
In een mooie theewinkel slaan we wat thee in voor thuis. Je kunt er ook iets drinken en we spotten divers prachtig gebak. Dat kennen ze hier kennelijk ook.
We grijpen onze kans. Arina neemt koffie (…), Roos icetea en Jos thee. Met alledrie uiteraard een heerlijk stuk gebak. De thee komt in een klein bekertje, maar is heerlijk en kost maar 10 roepies, wat dus wel zo’n 13 cent is. Jos gaat zich te buiten en drinkt een tweede kop thee.
Met een voldaan gevoel worden we door Aneesh weer veilig en comfortabel (voor zover dat aan auto en chauffeur ligt) teruggebracht naar Mistletoe Homestay.