Kan je wel lang willen uitslapen, maar dan mis je het ontbijt. Omdat we niet willen haasten, maar wel met drie in file door één badkamer moeten, betekent dat netto twee hele uren slaap voor Jos.
Het ontbijtbuffet is een prima, maar toch ook wonderlijk mengsel van gerechten. Van Brits via Italiaans naar Indiaas, met een kleine omzwerving langs het verre oosten. De dames gaan voorzichtigheidshalve voor een wat meer Europese variant, Jos voegt zich iets meer naar het gastland.
Rondje één
Naar buiten nu. Eerst maar eens de straten bekijken waaraan het hotel grenst; dat staat namelijk aan een kruispunt.
We nemen ons voor om onze referenties zoveel mogelijk naar de achtergrond te verschuiven. En dus kijken, luisteren en ruiken we. Eerste indrukken: beetje drukkend warm (27 graden, 80% vochtigheid), afwezigheid van zwerfvuil, getoeter van auto’s en scooters, rustige en vriendelijke mensen die geen haast lijken te hebben, geuren van een levende stad. Dat laatste in meerdere opzichten: natuurlijke geuren van bomen, planten en bloemen, etensgeuren, geuren van uitlaatgassen en bederf. Niet allemaal even nadrukkelijk, maar wel aanwezig.
Oké, verder nu. Eerst maar naar het water, dat trekt toch altijd. Ondanks een nevelig zicht door smog en vochtigheid, genieten we van het uitzicht. Naar rechts maakt de baai een ronding van ons af. We zien wat vissersboten half op een oever met enorm veel zwerfvuil. Daartussen zoeken diverse mensen naar bruikbare zaken en lijken daar ook te wonen. Een man loopt met ontbloot onderlichaam het water in om zijn behoefte te doen en schoont zich daarna met het opwerpen van wat water. Een kind scharrelt rond. Oeps, dat schuurt stevig tegen onze referenties.
We lopen verder, gewoon de eerstvolgende straat in en vervolgens een rondje terug naar het hotel. En dan lopen we zomaar een kleine slum in. Waren we even niet op voorbereid. Hoe doe je dat overigens? En dus vechten we een beetje met onszelf, zij het ieder op ons eigen wijze. Jos kiest ervoor om de mensen vriendelijk recht in de ogen te kijken en hen te groeten. Dat levert mooie reacties op. Arina sluit zich wat af uit zelfbescherming. Roos laveert daar wat tussendoor.
We maken geen foto’s. Op één of andere manier voelt dat verkeerd. Misschien later.
Wat verderop lopen we de slum weer uit en krijgen nog diverse andere beelden. Het is duidelijk dat de openbare ruimte van iedereen is en voor van alles en nog wat wordt gebruikt. Hoewel het recht van de grootste heerst, beweegt alles door elkaar, van hond tot vrachtwagen, met alle mogelijk bewegende en levende zaken daartussen. Iedereen gunt elkaar die ruimte. Wanneer je over een claxon beschikt, heb je een extra middel om ‘gezien’ te worden. In die zin worden alle middelen ingezet om die ruimte maximaal te gebruiken. Zonder assertiviteit, laat staan agressiviteit. Het komt ons over als een fraaie combinatie van opportunisme en verdraagzaamheid.
Voordat we teruggaan naar het hotel, lopen we nog een eindje langs het water; nu in noordelijke richting. We krijgen uitzicht op het schitterende Taj Mahal Palace hotel en de Gateway Of India.
Na ruim anderhalf uur gaan we terug naar het hotel. Er is wat verwerkingstijd nodig
Rondje twee
In de middag besluiten Roos en Jos om nog wat andere straten te verkennen en meteen te zoeken naar een plekje om vanavond te eten. Wat betreft dat laatste komen we er niet uit. Eetgelegenheden genoeg, maar we kunnen absoluut niet inschatten of atmosfeer en hygiëne een prettige combinatie gaan vormen met gemoed en gestel.
Tijdens deze verkenning komen we door een reuze drukke winkelstraat, die één van de hoofdverbindingen is door dit deel van Mumbai. Het is hier niet alleen druk vanwege veel verkeer en mensen, maar ook druk vanwege alle winkeltjes en kraampjes die iedere beschikbare vierkante meter lijken te benutten. De handel ligt hier werkelijk op straat.
Na terugkeer eten we in ons hotel. Niet alleen omdat we geen alternatief hebben gevonden, maar ook om nieuwe impulsen even te vermijden.
Rondje drie
In de avond gaan we toch nog even op pad. Wat een andere atmosfeer als de temperatuur wat daalt en alles letterlijk in een ander licht komt te staan. Wat een leven op de straten, geweldig! En hoe mooi om nu over het water te kijken.
Uiteindelijk gaan we vol indrukken ons bed in.